Kasta Lordów

Wysłany: Wto 21:25, 06 Lis 2007     Temat postu:


- Nie koniecznie - stwierdziła nie pewnie. Przyglądała się mu bacznie.
- Jak to on, skoro on był tylko konturem na ścianie? Wszystkim narzuca swoją wolę? - zapytała przecierając oczy. Widziała wszystko jak przez mgłę.

Wysłany: Wto 21:26, 06 Lis 2007     Temat postu:


-nazywam sie Livien... nazwiska tez Ci niepodam "dla bezpieczeństwa"-
powiedziała podczas biegu.
-Kim ejstem? Sama niewiem napewno nikim normalnym, normalny człowiek neiumie ozywiac rzeczy martwych..-
powiedziała poddenerwowana lekko.
-Ale.. jak nadajnik niby gdzie skoro ja tego gościa pierwsyz raz spotkałam gdy byłam pod ta szkołą.. a on nic ci niezrobił? nieźle oberwałeś w tedy.. i naco ja im jestem potrzebna?-
Spytała smutno
-Zreszta ajk przejeliście informacje na mój temat to sami wiecie kim jestem-
powiedziała

Wysłany: Śro 11:14, 07 Lis 2007     Temat postu:


-O ile wyrażę zgodę na takie leczenie.

Powiedziałem takim tonem że zabrzmiało to jak: "A idź do diabła". Położyłem się na łóżku i zamknąłem oczy. Nasłuchiwałem, choć zdawać się mogło że zasnąłem.

Wysłany: Śro 15:58, 07 Lis 2007     Temat postu:


*Aka*

- To by człowiek potrafiący przekształcić swe ciało w ekto plazmie.Wkradł się do twego umyśłu i powoli przejmowałnad tobą kontrole. Jednak...

Wsakazał na lerzącego męrzczyzne.

- Gdy go znokałtowałem jego ektoplazma zanikła.



*Kasjopeja*

- Niewiem jak umieścił ci nadajnik i niewiem czy wogule to zrobił. Może mam inne systemy namierzania.

Zatrzymał się. Na kącu cholu stały trzy postacie blokujące wyjście.



*Herryl*

Do jego pokoju weszło dwuch pielęgniarzy.

Gotowy?

Wysłany: Śro 16:28, 07 Lis 2007     Temat postu:


-Co teraz?-
Spytała niepewnie zatrzymujac się i cofając o krok do tyłu.
-Wiesz jak Tym razem zwiac/-
Spytała

Wysłany: Śro 16:36, 07 Lis 2007     Temat postu:


- Niewiem.

Zmarsczyl brwi jednak po chwili uspokoił się.

- To chyba nasi.

Z mroku wyłonił się prawie 2,5 metrowy człowiek, Ktoś w podobnej zbroi jaką miał Jeremi i kobieta w stroju nińdza.

- Kawaleria przybyła.

Ozwał się metaliczny głos ich sojusznika.

Wysłany: Śro 16:45, 07 Lis 2007     Temat postu:


Gdy uslyszała ze są po jego stroniej uspokoiła sie nieco, ale i tak nadal była troszke wystraszona.
-To co teraz zemną będzie? Mam z wami pójśc i.. co wy zrobicie mi?-
Spytała niepewnie

Wysłany: Śro 16:53, 07 Lis 2007     Temat postu:


*Kasjopeja*
- Wolna wola.
Duch wzruszył ramionami.
- Radziłbym ci jednak wrucić do domu i odpocząc. Jeśli się boisz to ktoś zawesz będzie czuwał. Będziesz miała czas do namysłu. Co ty na to?

Wysłany: Śro 16:59, 07 Lis 2007     Temat postu:


-A jesli on znowu mnie będzie prześladował i znowu mnie udezy tą swoja zbroją.... boje się... jak mam sie niebac? Ten koleś to jakis szaleniec..-
powiedziała cicho

Wysłany: Śro 17:02, 07 Lis 2007     Temat postu:


*Kasjopeja*
-Już ci nie zagraża. jest wdrodze do naszego więzienia. Ponadto twój dom będzie obserwowany więc nic ci nie grozi...

Wysłany: Śro 17:06, 07 Lis 2007     Temat postu:


-A.. jak sie namyśle to jak z wami sie skontaktuje?-
Spytała

Wysłany: Śro 17:16, 07 Lis 2007     Temat postu:


- Spokojnie ktoś cie jutro odwiedzi. A tymczasem Tytan odprowadzi cie do domu.
Wskazał na ogromnego mężczyzna.

Wysłany: Śro 17:46, 07 Lis 2007     Temat postu:


-Dobrze..-
Powedziała niepewnie.
-I dziękuje-
powiedziała i uśmiechneła się lekko poczym ruszyła powoli w strone swojego domu wraz z osobą zwaną "tytan"

Wysłany: Śro 21:34, 07 Lis 2007     Temat postu:


- Yhm.. Więc co teraz? - zapytała niespokojnym głosem. Próbowała poukładać sobie to wszystko w głowie.
- I bym prosiła, aby uświadomić mnie co mam robić, gdy coś podobnego będzie chciało mną zawładnąć.. Albo zrobić inną krzywdę.. - powiedziała spoglądając na leżącego w kałuży krwi.

Wysłany: Śro 22:58, 07 Lis 2007     Temat postu:


-Nie. Najpierw musimy poczekać na Lorda Srebrnego

Powiedziałem otwierając oczy i spoglądając na pielęgniarzy. Cały ten pośpiech wydawał mi się jakiś bardzo dziwny, a fakt że niedawno omal nie straciłem życia nie skłaniał mnie jakoś do zaufania nieznanym mi w najmniejszym stopniu osobom.