Kasta Lordów

Wysłany: Wto 19:29, 10 Kwi 2007     Temat postu:


Wbiegla szybko na lekcje... po skokczonych zajeciach wyszla ze szkoly i udala sie prosto do domu Lorda...
-juz jestem...
Powiedziala wchodzac do domu...

Wysłany: Wto 21:06, 10 Kwi 2007     Temat postu:


Godzina 16, jeszcze jedne ćwiczenia przede mną...
Ech czasami studia są upierdliwe...

Wysłany: Sob 18:16, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Wnętrze domu było zdemolowane. na środku cholu stał jakiś nieznny jej mężczyzna.

- Gdzie on jest!

Wżasnoł dziwnie piskliwym głosem i błyskawicznie zjawił się przednią zaciskając strasznie zimn dłoń na jej szyji.

- Gdzie jest Wisp!

Oczy napastnik przypominały dwie bryły lodu

Wysłany: Sob 18:18, 14 Kwi 2007     Temat postu:


-nie wiem!!
Krzyknela... skupila cala moc w sobie... jej rece zaczely plonac i zacisnela je na szyji mezczyzny...
-puszczaj...albo cie usmaze...

Wysłany: Sob 18:23, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Ręka napastnika rozpadła sie pozostawiając na podłodze niewielką kałyże.

- Gdzie on jest mała suko!

Jego wżask był niewiarygodni denerwujący. Ponadto jedo cała ręka przemieniła się w ostrze i przebył nim jej rami. Woda po jego stopionej ręki zaczeł po nodze wędrować na swoje miejsce.

- Mów gdzie jest twój pan i nie próbyj wiecej tej zabawy z ogniem bo nawet Gorn cie nie uleczy.

Odnowiona ręka równiesz przemieniła się w ostrze

- Mów!

Wysłany: Sob 18:25, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Uf już po zajęciach.
pomyślałem idąc przez park, spojrzałem na jeden z domów. Od jakiegoś czasu interesowałem się mieszkańcem tego obiektu. Zbyt wiele dziwnych, według ludzkiego pojęcia, rzeczy wiązało się z tym osobnikiem, a fakt że jeszcze nigdy nie udało mi się go zobaczyć mocno mnie intrygował.

Wysłany: Sob 18:25, 14 Kwi 2007     Temat postu:


-nie wiem!!
Krzyknela jej dlonie nadal plonely...
-nawet go dobrze nie znam!!
Wyslizgnela sie i stala tuz za nim...
-znikaj stad... bo tym razem stanie sie bardziej goraco...
Wokol niej powstal krag z ognia...

Wysłany: Sob 18:30, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Obie lodowe szable wbiły się w brzuch Selen.

- je chcesz podobroci, wiec zdychaj suko!

Roześmiał.

- Poczekam tu na Wispa

Oderwał się odniej i ominoł ogień wbijając się w sufi i idąc po nim...

-Wygląda nato że alebo sie wykrawisz albo zginiesz od własnych płomieni...

Wysłany: Sob 18:31, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Plomienie ja nadal omijaly ogarniajac coraz wiekszy obszar ogniem... dziewczyna mimo to wstala na chwiejnych nogach...

Wysłany: Sob 18:34, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Lodowy demon zatrzymał sie. Jego głowa obruciła się o 180 stopni. Prawa ręka skierował się w jej strone i wystrzeliła lodowe ostrze prosto w jej lewą noge.

- Leż na ziemi gdzie twoje miejsce nędzna szmato.

Zeszkoczył z sufitu i opuścił dom

Wysłany: Sob 18:38, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Upadla na kolana ogien obja caly pokoj... zaczela sie czolgac do wyjscia...

Wysłany: Sob 18:41, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Krzyki dochodzące z wnętrza domu kazały mi zadziałać. Pod biegłem do drzwi. Szczęśliwie były uchylone wszedłem ostrożnie do budynku. osłoniłem twarz przed żarem, ale dostrzegłem czołgającą się i krwawiącą dziewczynę. Szybko niebacząc na ogień podbiegłem do niej i wziąłem na ręce. Wyniosłem ją z budynku.

Wysłany: Sob 18:48, 14 Kwi 2007     Temat postu:


- Kolejny robal. Skąd ten dziaduch nalazł tyle padlicy?

Roześmiał się lodowy napastnik, ale szybko został uciszony przez udeżenie w głowe które wymierzyła mu stojąca obok niego kobieta.

- Unicestw e być - Uśmiechneła sie ironicznie - niebezpieczny dla takch tłupoków ja tu

Lodowy mężczyzna posłał jej obrażone spojrzenie, ale szybkim ruchem skierował swe ostrz-dłonie w Herryla i wystrzelił kilka naście ostrzy.

Wysłany: Sob 18:49, 14 Kwi 2007     Temat postu:


-uwazaj
Wyszeptala dziewczyna... chlopak odskoczyl i ostrza go nie dosiegly...

Wysłany: Sob 18:53, 14 Kwi 2007     Temat postu:


Położyłem Selene na ziemi. Nie mogłem uciekać, więc pozostała mi jedynie walka.
Lód czyli woda jest podstawa jego siły.
Zaatakowałem demona za pomocą dehydracji, jednak teraz nie ograniczyłem się jedynie do uleczenia rany. Ciągnąłem dalej powoli na mojej dłoni zaczeło formować się ostrze miecza.